Friday, August 10, 2012

Геноцидот кој се врши во Бурма

Од ден во ден ситуацијата во Аракан е се полоша и полоша. Апсењето и злоставувањето во општините Муангдау, како и населбите во општината Ситва и Кјуктау не престануваат . Здружените орди на Рахина будистите во соработка со бурманската полиција и безбедносните апарати, вршат етничко, верско и расно читење на Аракан од Рохинга муслиманите со црна боја на кожа, кои според ОН се најзагрозеното национално малцинство во светот. Неколку десетици илјади убиени со огнено оружје, брутално претепани до смрт, запалени и заклани Рохинга (анг. Rohingya), повеќе десетици илјади запалени куќи, над 100 000 бездомници, илјадници злоставувани и силувани Рогинга муслиманки – е билансот на зверскиот поход на “мирољубивите“ будисти од Рахина заедницата, известуваат медиумските сервиси на Рохинга муслиманите. Голем број на муслимани кои успеале да побегнат од ножот на своите комшии будисти се соочуваат со глад и жед, затоа што прехрамбените артикли им се потрошени, а Рахина мушриците не дозволуваат да им се продава артикли на муслиманите, а покрај тоа умметот и ОН не превземаат никакви практични чекори. Многубројните апели за помош упатени до светската заедница од страна на Рохинга здружението – срамно се игнорирани, не само од ОН и “чуварите на човекови права“ од Запад, туку и од муслиманските светски заедници! Умметот како да не го слуша крикот на силуваните Рохинга девојчиња од 13 години. Всушност илјадници силувани и зластавени муслиманки на старост од 13 до 65 години! Додека расистичките и терористичките ѕверски орди на будистите вршат иживување над телата на муслиманките, луѓето кои себеси се нарекуваат муслимани не знаат ни каде на мапата се наоѓа Аракан, местото на актуелниот геноцид над муслиманите, но затоа пак ја знаат комплетната постава на тимовите на Шпанија и Португалија. Рохинга информативниот сервис овие денови известува за болни срцепарачки призори на геноцид кој и понатаму тече: покрај апсењето и носењето на муслиманите, бруталните силувања, палењето на цели села и брутални убиства, Рахина будистичките ѕверови спроведуваат систематско палење на џамиите, палење и газење врз исламската света книга, како и уринирање по неа. Додека муслиманите немо набљудуваат Всушност, многу муслимани толку беа окупирани со следењето на спорскиот спектакл што немаа ниту време да ги слушнат страњата на Рохинга муслиманите во Бурма. Да се сочуствува со страдањата на муслиманите во светот Илјадници муслимани умираат широм светот, а нашите срца како да станале имуни на страдањата на муслиманите, нашите уши станале глуви, чуствата нормални и “пусти“, а од длабочината на нашите срца не излегува ниту најмало треперење. Дали сме станале незаитересирани за оваа ситуација затоа што немаме начин да ги браниме тие муслимани, или сме од ное кои не се помрднуваат, чуствувајќи дека нашите сопствени проблеми станале претешки, и дека не се разликуваат од проблемите на тие муслимани? Бурма, Сирија, Кашмир, Палестина, Јемен, Кавказ, Сомалија..... дали некогаш сме ги слушнале гласовите на муслиманите таму, каква е нивната состојба, или не сме слушнале за нивните страдања воопшто, дури ни локацијата на самите региони каде тие муслимани се наоѓааат, никогаш не не интересирало да ги дознаеме? Како муслиманот може да биде вака лош? Само поради тоа што самите имаме многу проблеми , иако многу од нив се преувеличени, ние лесно ги потценуваме страдањата на муслиманите во одалечените краеви. Зарем немаме чуство во најдлабоките делови на срцето, зарем нема лутина која е посилна од звукот на стискање на заби со кои ја изразуваме нашата емотивна состојба? Кога ќе ги отвориме весниците дали таму ги читаме само написити од спортот, или на интернет ги следиме само вестите со озборувањата на славните? Знаеме ли за трагедијата на големиот број муслимани широм светот? Жена е силувана, дете е убиено и човек умира на улица. Зошто не се обидуваме тоа да го читаме, само да го прочитаме? Зарем мораме трагедијата да ја почуствуваме на своја кожа за да во неа поверуваме, за да сочуствуваме со милиони муслимани кои во овој момент страдаат. Зарем треба нашите мајки и сестри да бидат силувани пред наши очи, вратовите на нашите татковци пресечени пред нас, и ние самите да бидеме влечени по мрачните улици само поради тоа што ја практикуваме вера ислам, зарем тоа треба да се случи, па да се сетиме на напатените муслимани. Трагедијата нема никогаш вистински да се осети освен кај оние кои ја доживуваат, кои низ неа поминуваат и тогаш стануваат и се спротиставуваат. Опцијата е, пред вистински да го почуствуваме тоа страдање, да ги почуствуваме во себе, да почуствуваме како се чуствуваат муслиманите кои патат и да им помогнеме, макар и со искрена дова кон Аллах! Сочуствуваме со нив! Затоа што ако тоа страдање не задеси нас, дали ќе можеме да издржиме? О Аллаху помогни им на муслиманите во Бурма и олесни им го страдањето, а изгубеното надополни им го на Денот кога убиецот и убиениот ќе застанат пред тебе, па убиениот ќе си го побара своето право! Преземено: Исламски Центар

No comments:

Post a Comment